MIENIE PRZESIEDLENIA / MIENIE PRZESIEDLEŃCZE

Realizując pełen zakres usług spedycyjnych aranżujemy obsługę spedycyjną oraz celną przesyłek mienia przesiedlenia / mienia przesiedleńczego osób prywatnych w kontenerach morskich FCL oraz jako przesyłki drobnicowe LCL.

Nie jesteśmy firma przeprowadzkową i nie realizujemy pakowania, ładowania i zabezpieczania mienia przesiedlenia w kontenerach oraz jako drobnicy LCL u załadowcy.

Istnieje jednak wiele kwestii związanych z transportem mienia przesiedlenia o których należy wiedzieć gdy mienie osobiste jest przewożone z jednego kraju do drugiego, dlatego ważne jest aby właściciele zapoznali się z wymaganiami i obowiązujacymi przepisami.

Prosimy naszych klientów, aby uważnie zapoznali się z przepisami i wymaganiami związanymi z obsługą spedycyjną oraz celną mienia przesiedlenia przed przystąpieniem do procesu transportowego.

 

PRZEPISY I WYMAGANIA

Od dnia 1 stycznia 2010 r. obowiązuje rozporządzenie Rady / WE / Nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system zwolnień celnych.

Przepisy prawa celnego, w tym powołanego wyżej rozporządzenia, stosuje się do towarów wprowadzanych w imporcie na obszar celny Unii Europejskiej lub wyprowadzanych w eksporcie z obszaru celnego Unii Europejskiej.

Wprowadzając towary na obszar celny Wspólnoty / Unii Europejskiej / osoba zainteresowana sama decyduje, w którym z państw członkowskich Unii Europejskiej chce dokonać zgłoszenia celnego tych towarów do procedury dopuszczenia do obrotu. Jednakże zwolnienia z należności celnych przywozowych towarów ze względu na przeznaczenie można dokonać tylko w tym państwie członkowskim, w którym towary te będą wykorzystywane.

W świetle powyższego, aby przywożone do wykorzystania w Polsce mienie osobiste  / tzw. mienie przesiedlenia /  mogło być zwolnione z należności celnych przywozowych, musi być zgłoszone do procedury dopuszczenia do obrotu w urzędzie celnym na terenie Polski, ponieważ w omawianym przypadku tylko polskie organy celne mogą udzielić takiego zwolnienia.

Należy przy tym podkreślić, że przed przywozem ww. towarów do Polski, jeżeli dokonanie zgłoszenia ich do procedury dopuszczenia do obrotu nie odbywa się w urzędzie celnym będącym jednocześnie granicznym urzędem Wspólnoty / Unii Europejskiej /, towary te, przy przekraczaniu granicy ze Wspólnotą / UE /, muszą być objęte procedurą tranzytu.

Przesłanki stosowania zwolnienia z należności celnych przywozowych mienia osobistego / mienia przesiedlenia w imporcie.

Przesłanki, które muszą być spełnione, aby rzeczy wchodzące w skład mienia osobistego osób, które przenoszą swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty / Unii Europejskiej /, mogły być zwolnione z należności celnych przywozowych zawarte są w art. 3-11 rozporządzenia Rady / WE / Nr 1186/2009 ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych.

Zgodnie z ogólnymi zasadami określonymi w tych przepisach, zwolnieniu podlega, za wyjątkiem szczególnie uzasadnionych okoliczności, jedynie to mienie osobiste, które pozostawało w posiadaniu oraz było używane w poprzednim miejscu zamieszkania przez osobę zainteresowaną przez okres co najmniej 6 miesięcy od dnia, w którym osoba ta przestała zamieszkiwać w państwie trzecim  / z powyższego warunku wyłączone są rzeczy przeznaczone do konsumpcji /  oraz które są przeznaczone do użytku w takim samym celu w nowym miejscu zamieszkania.

Zwolnienie z należności celnych przywozowych / w imporcie / mienia osobistego należącego do osób przenoszących swoje miejsce zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny Wspólnoty / Unii Europejskiej / może być udzielone tylko tym osobom, których miejsce poprzedniego zamieszkania znajdowało się poza obszarem celnym Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy.

Warunek przebywania poza obszarem celnym Wspólnoty / Unii Europejskiej / przez nieprzerwany okres 12 miesięcy poprzedzających przesiedlenie się osoby zainteresowanej nie będzie naruszony w sytuacji, w której osoba ta, posiadając w ww. okresie miejsce zamieszkania poza obszarem Wspólnoty opuściła kilkukrotnie ten obszar, o ile ww. miejsce zamieszkania poza obszarem Wspólnoty / Unii Europejskiej / stanowiło miejsce normalnego życia tej osoby, miejsce, w którym koncentrowały się jej sprawy życiowe.

Zwolnienia nie stosuje się do przywożonych:
• napojów alkoholowych;
• tytoniu i wyrobów tytoniowych;
• handlowych środków transportu;
• przedmiotów wykorzystywanych do wykonywania rzemiosła lub zawodu, innych niż przenośne instrumenty i sprzęt potrzebny do wykonywania tych zajęć.

Mienie osobiste może zostać dopuszczone do obrotu w kilku oddzielnych partiach w okresie 12 miesięcy od daty ustalenia przez osobę zainteresowaną miejsca zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty / Unii Europejskiej /.

Zwolnienie rzeczy przywożonych w ramach tzw. mienia przesiedlenia udzielane jest pod warunkiem ich nieodstępowania przez okres 12 miesięcy od dnia dopuszczenia do obrotu, a w przypadku naruszenia tego warunku powstaje obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych według stawek obowiązujących w dniu tego odstąpienia oraz według rodzaju rzeczy i wartości celnej ustalonej lub przyjętej w tym dniu przez organ celny.

Przepisy prawa celnego nie przewidują możliwości wyłączenia określonych grup osób z obowiązku spełnienia warunku używania, w poprzednim miejscu zamieszkania, pojazdu samochodowego wchodzącego w skład mienia przesiedlenia, przez okres co najmniej sześciu miesięcy przed datą opuszczenia przez osobę przesiedlającą się miejsca zamieszkania w państwie trzecim, ani też nie przewidują takiej możliwości w przypadku przywozu pojazdu samochodowego, którego warunki konstrukcyjne uniemożliwiają jego rejestrację w Polsce.

Przepisy te nie uprawniają również do zwolnienia osoby przesiedlającej się z obowiązku sześciomiesięcznego używania pojazdu samochodowego w sytuacji, w której pojazd podlega ograniczeniom rejestracji w kraju poprzedniego zamieszkania.
Przepisy prawa celnego nie stanowią więc uprawnienia dla osób, które zamieszkiwały, pracowały bądź pełniły służbę w państwie trzecim, do przywozu bez cła nowozakupionych lub nabytych w tzw. „drodze powrotnej” samochodów.

Katalog możliwych dowodów potwierdzających spełnienie przesłanek do zastosowania zwolnienia z należności celnych przywozowych towarów stanowiących mienie osobiste jest otwarty, gdyż przepisy o zwolnieniach celnych nie precyzują jakie dowody powinny być przez organ celny uznawane, a jakie nie. Podstawą stosowania zwolnień z należności celnych przywozowych rzeczy wchodzących w skład mienia przesiedlenia są więc wszelkie dokumenty i dowody przedłożone organowi celnemu przez wnioskującego o zwolnienie celne, o ile świadczą one o spełnieniu przesłanek do udzielenia tego zwolnienia.

W praktyce należy przedstawić w trakcie dokonywania odprawy celnej przywozowej do Polski dokumenty potwierdzające każdy miesiac pobytu za granicą z co najmniej ostatnich 12 miesięcy / np. rachunki za telefon, mieszkanie, ubezpieczenie, wyciągi bankowe, rozliczenia podatkowe  itp. / 

W przepisach prawa celnego brak jest np. regulacji o obowiązku przedłożenia przez zgłaszającego tzw. „zaświadczenia konsularnego” potwierdzającego zamieszkiwanie osoby poza obszarem Wspólnoty przez dany okres, niemniej jednak w przypadku dołączenia do zgłoszenia celnego takiego dokumentu przez osobę przesiedlającą się, będzie on stanowił dowód potwierdzający takie zamieszkiwanie. W celu udokumentowania okresu zwykłego zamieszkiwania poza Wspólnotą / Unią Europejską / osoba przesiedlającą się z kraju trzeciego może więc przedłożyć organowi celnemu wszelkie inne wiarygodne dokumenty i dowody potwierdzające ten fakt.

Jednocześnie do odprawy celnej przywozowej wymagane jest przedstawienie w Urzędzie Celnym dokonującym odprawy celnej aktualnego oryginalnego zaświadczenia o zameldowaniu na pobyt stały osoby przesiedlającej się z właściwego urzędu miasta, gminy na terenie RP.

W przypadku prywatnych środków transportu, jednym z dowodów potwierdzających użytkowanie przez osobę przesiedlającą się pojazdu w poprzednim miejscu zamieszkania przez ww. minium sześciomiesięczny okres jest dowód rejestracyjny pojazdu wystawiony na nazwisko tej osoby, minimum 6 miesięczny dowód ubezpieczenia pojazdu / polisa ubezpieczeniowa /, title / dla pojazdów z USA /. Jednakże w sytuacji, w której w kraju poprzedniego zamieszkania osoby przesiedlającej się nie jest wymagana rejestracja pojazdu, brak podstaw do żądania przedłożenia organom celnym takiego dokumentu, niemniej jednak osoba wnioskująca o zwolnienie z należności celnych przywozowych takiego pojazdu powinna przedstawić inny dowód potwierdzający jego użytkowanie przez wymagany okres co najmniej 6 miesiecy.

–  Formularz listy / zestawienie mienia przesiedlenia dla przesyłek importowych ,który należy przedłożyć do odprawy celnej   / do pobrania PDF /.

–  Formularz listy / zestawienie mienia przesiedlenia dla przesyłek eksportowych ,który należy przedłożyć do odprawy celnej / do pobrania PDF /.

Zestawienie mienia przesiedlenia musi zawierać szczegółowe zestawienie mienia przesiedlenia: nazwę,  ilość sztuk, ilość opakowań jednostkowych i zbiorczych, wagę mienia / opakowań oraz oszacowaną wartość mienia przesiedlenia.

Przy realizacji przewozu mienia przesiedlenia drogą morską pomiędzy krajami UE drogą morska, wymagane jest wystawienie w porcie załadunkowym dokumentu T2L, potwierdząjacego pochodzenie mienia. Dokument ten / T2L/ w oryginale musi być dostarczony do portu dostawy celem przedstawienia go organom celnym kraju docelowego w UE.

 

UWAGA: od dnia 1.01.2012 pojazdy silnikowe / samochody, motory , quady,  pojazdy hybrydowe, łodzie / jesli zawieraja w zbiorniku paliwo, posiadają gaśnicę i nie jest odłączony akumulator w pojezdzie muszą być zgłaszane do transportu morskiego jako towar niebezpieczny UN3166,  IMO Class 9.

Mienie przesiedlenia jest wyłączone z umowy ubezpieczenia CARGO i ewentualnie może zostać przyjęte do ubezpieczenia za uprzednią zgodą ubezpieczyciela i na odrębnie uzgodnionych warunkach ubezpieczeniowych wg klauzuli ICC „B” oraz klauzuli TPND / Instytutowa Klauzula o Kradzieży i Niedostarczeniu /.

 

Wywóz dóbr kultury

Wywóz w eksporcie mienia przesiedlenia / mienia przesiedlenia, które można zakwalifikować do dóbr kultury / poza obszar celny UE objęty jest wymogiem przedstawienia pozwolenia na wywóz.

Wywóz dóbr kultury reguluje Rozporządzenie Rady / WE / nr 116 / 2009 z dnia 19.12.2008 w sprawie wywozu dóbr kultury / wersja skodyfikowana / dostepna tutaj  / http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:32009R0116:PL:NOT /

Państwo członkowskie UE może odmówić wydania pozwolenia na wywóz, w przypadku gdy dobra kultury podlegają ustawodawstwu chroniącemu narodowe dobra kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej.

Wymienione wyżej przepisy uzupełniają dodatkowo następujące akty prawa krajowego, które regulują wywóz zabytków za granicę:

– ustawa z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.),  oraz

– rozporządzenie Ministra Kultury z 19 kwietnia 2004 r. w sprawie wywozu zabytków i przedmiotów o cechach zabytków za granicę (Dz.U. Nr 84, poz. 789).

Zgodnie z art. 1 rozporządzenia nr 3911/92 pojęcie „dobra kultury” odnosi się do pozycji wymienionych w załączniku do tego rozporządzenia.

W określonych okolicznościach państwo członkowskie UE może jednak zezwolić na wywóz pewnych dóbr kultury bez zezwolenia.

Zgodnie z dyspozycją art. 59 ust. 1 ww. ustawy o ochronie zabytkow, pozwolenia na wywóz za granicę nie wymagają:

1) zabytki niewpisane do rejestru, mające nie więcej niż 55 lat;

2) zabytki, będące obiektami techniki, niewpisane do rejestru, mające nie więcej niż 25 lat;

3) zabytki przywiezione z zagranicy, które są objęte procedurą odprawy czasowej w rozumieniu przepisów kodeksu celnego;

4) zabytki przywiezione z zagranicy przez osoby korzystające z przywilejów lub immunitetów dyplomatycznych, w tym przywiezione w celu urządzenia wnętrz przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych;

5) dzieła twórców żyjących;

6) materiały biblioteczne powstałe po dniu 31 grudnia 1948 r.;

7) inne przedmioty o cechach zabytków, niebędące zabytkami.

Jednak należy przy tym pamiętać, że przedmioty, o których mowa wyżej, tj. określone w art. 59 ust. 1 pkt 1–5 i 7 ww. ustawy, wymagają uzyskania zaświadczenia o tym, że nie wymagają pozwolenia na wywóz.

Pozwolenie na wywóz jest przedstawiane jako załacznik do zgłoszenia wywozowego / eksportowego podczas wykonywania formalności celnych wywozowych / eksportowych w urzędzie celnym, który jest właściwy do przyjęcia takiego zgłoszenia.

Lista organów upoważnionych do wydawania licencji wywozowych dla dóbr kultury, opublikowana zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 116/2009 [Dz.U. C 164 z 16.7.2009, dostępna tu  / http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:52009XC0716(02):PL:NOT /

Lista urzedów celnych upoważnionych do przeprowadzania formalności związanych z wywozem dóbr kultury, opublikowana zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 116/2009 [Dz.U C 134 z 13.6.2009, dostepna tutaj / http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:52009XC0613(02):PL:NOT /